معنی تر و فرز - جستجوی لغت در جدول جو

تر و فرز

لغت نامه دهخدا

حمله کردن به دشمن و سپس فرار کردن، حمله و گریز
شوکت و حشمت
کنایه از نمایش شکوه و جلال و خودنمایی، سر و صدا، طاق و طرم، طاق و طارم، طمطراق، طاق و طرنب، طاق و ترنب، طاق و طرنبین

فرهنگ فارسی عمید

قر و فر

کنایه از آرایش، بزک و زینت، ناز و ادا

فرهنگ فارسی عمید

تب و لرز

(تَ بُ لَ)

تبی که همراه لرز است. تب توأم با لرز. رجوع به تب و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

ترس و لرز

(تَ سُ لَ)

خوف و هراس. اضطراب و بیم: با هزار ترس و لرز آن شب را در مقابل گلولۀ توپ دشمن صبح کردیم. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

فر و برز

(فَرْ رُ بُ)

شکوه و جلال و بزرگی. زیبایی و برازندگی:
بدو گفت گر فرّ و برز کیان
نبودیت بادانش اندر میان.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

قر و فر

(قِ رُ فِ)

آرایش. (فرهنگ عامیانه)

لغت نامه دهخدا

غر و فر

(غِرْ رُ فِ)

ناز و غمزه. قر و غمزه. ترکیبی از: غر + فر. رجوع به همین مدخل ها شود

لغت نامه دهخدا

کر و فر

(کَرْ رُ فَرر)

جنگ و گریز. آویز و گریز. حمله و گریز. (یادداشت مؤلف) : یک سوار روپوشیده مقدم ایشان که رسوم کر و فر نیک می دانست. (تاریخ بیهقی). آبی بود در پس پشت ایشان تنی چند از سالاران کار نادیده گفتند خوش خوش لشکر برباید گردانید به کر و فر تا به آب رسند. (تاریخ بیهقی). روزی در اثنای کر و فر و گیر و دار از میان مرغزار گوره خری بغایت نیکو... از پیش شاهزاده بخاست. (سندبادنامه ص 137). مهتر پیلبانان را مثال داد تا او را ریاضت دهد و آداب کر و فر و حرکت و سکون و ناورد و جولان و عطفه و حمله در وی آموزد. (سندبادنامه ص 57).
به وقت کر و فر از خون و گرد و شعله و کشته
هوا تنگ و زمین لعل و اجل کور و ستاره کر.
؟ (از ترجمه تاریخ یمینی ص 44).
کر و فر و آب و تاب و رنگ بین
فخر دنیا خوان مرا و رکن دین.
مولوی.
عنکبوت دیو بر تو چون ذباب
کر و فر دارد نه بر کبک و عقاب.
مولوی.
ذکر شمه ای از کر و فر امیرزاده سلطان حسین (حبیب السیر ج 3 ص 179). رجوع به کر و نیز فرشود، شکوه و دبدبه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا